Έπειτα από ένα απρόσμενο διάλειμμα απ' την ημερήσια εργασία μου , δημιουργήθηκε ένα μεγάλο χρονικό κενό που έπρεπε να γεμίσει . Στράφηκα λοιπόν στην δεύτερη μεγάλη μου αγάπη , την μουσική !
Με τόσο χρόνο ελεύθερο , η σκέψη πολύ συχνά γυρίζει σε αναμνήσεις όμορφες , που είναι πάντα (στην δική μου περίπτωση τουλάχιστον) συνδεδεμένες με μουσική , πάρα πολύ μουσική (όχι όση θα ήθελα αλλά πολύ) . Φαντάζομαι ότι το μυαλό γυρίζει σε όμορφες στιγμές για να ξεφύγει από τους προβληματισμούς του σήμερα . Κάποιες φορές η ανακάλυψη μίας μπάντας ήταν μία αποκάλυψη! Έχουν υπάρξει μουσικές που επηρέασαν τόσο βαθιά την ψυχή μου και κατ' επέκταση την επιλεκτικότητα μου , ανάμεσα στα είδη που νοιώθω ότι τους χρωστάω πάρα πολλά .
Μία τέτοια στιγμή ήταν όταν ακούγοντας τον Δημήτρη Παπασπυρόπουλο στον ραδιοφωνικό σταθμό Best , άκουσα για πρώτη φορά τους ARCHIVE με το 16 λεπτο AGAIN... Η αλήθεια είναι ότι ντρέπομαι που άργησα τόσο , γιατί δύο χρόνια περίπου πριν ένας φίλος προσπάθησε να με μύηση στην μουσική τους , αλλά δεν τα κατάφερε κι έτσι ακόμα χτυπάω το κεφάλι μου για τα lp τους που πέρασαν από τα χέρια μου και δεν έμειναν . Ύστερα από μια τέτοια ανακάλυψη ήταν εύκολο ν' ακολουθήσω τον Παπασπυρόπουλο στα ραδιοφωνικά ταξίδια του ανακαλύπτοντας συνεχώς νέα διαμάντια .
ARCHIVE λοιπόν , με το AGAIN δείχνουν έναν άλλο δρόμο . Μέσα από το σκοτάδι αυτού του κομματιού άναψε ένα φώς λαμπρό σαν τον ήλιο , φώτισε μουσικά μονοπάτια κρυμμένα πιο πριν . Το AGAIN δείχνει τις εσωτερικές αδυναμίες με το δάχτυλο , η αιμορραγία του συναισθήματος κυριαρχεί , ο φόβος της πτώσης έχει ήδη ξεπεραστεί και περνώντας σε ένα άλλο στάδιο αντιμετωπίζεις την αλήθεια κοιτώντας τον καθρέφτη σου...τί είναι άραγε φοβερότερο η αλήθεια ή το σκοτάδι της?
Ένα φωτισμένο τραίνο που εισέρχεται στο σκοτεινό τούνελ της ψυχής , σκοτάδι και φώς γίνονται ένα...
Με τόσο χρόνο ελεύθερο , η σκέψη πολύ συχνά γυρίζει σε αναμνήσεις όμορφες , που είναι πάντα (στην δική μου περίπτωση τουλάχιστον) συνδεδεμένες με μουσική , πάρα πολύ μουσική (όχι όση θα ήθελα αλλά πολύ) . Φαντάζομαι ότι το μυαλό γυρίζει σε όμορφες στιγμές για να ξεφύγει από τους προβληματισμούς του σήμερα . Κάποιες φορές η ανακάλυψη μίας μπάντας ήταν μία αποκάλυψη! Έχουν υπάρξει μουσικές που επηρέασαν τόσο βαθιά την ψυχή μου και κατ' επέκταση την επιλεκτικότητα μου , ανάμεσα στα είδη που νοιώθω ότι τους χρωστάω πάρα πολλά .
Μία τέτοια στιγμή ήταν όταν ακούγοντας τον Δημήτρη Παπασπυρόπουλο στον ραδιοφωνικό σταθμό Best , άκουσα για πρώτη φορά τους ARCHIVE με το 16 λεπτο AGAIN... Η αλήθεια είναι ότι ντρέπομαι που άργησα τόσο , γιατί δύο χρόνια περίπου πριν ένας φίλος προσπάθησε να με μύηση στην μουσική τους , αλλά δεν τα κατάφερε κι έτσι ακόμα χτυπάω το κεφάλι μου για τα lp τους που πέρασαν από τα χέρια μου και δεν έμειναν . Ύστερα από μια τέτοια ανακάλυψη ήταν εύκολο ν' ακολουθήσω τον Παπασπυρόπουλο στα ραδιοφωνικά ταξίδια του ανακαλύπτοντας συνεχώς νέα διαμάντια .
ARCHIVE λοιπόν , με το AGAIN δείχνουν έναν άλλο δρόμο . Μέσα από το σκοτάδι αυτού του κομματιού άναψε ένα φώς λαμπρό σαν τον ήλιο , φώτισε μουσικά μονοπάτια κρυμμένα πιο πριν . Το AGAIN δείχνει τις εσωτερικές αδυναμίες με το δάχτυλο , η αιμορραγία του συναισθήματος κυριαρχεί , ο φόβος της πτώσης έχει ήδη ξεπεραστεί και περνώντας σε ένα άλλο στάδιο αντιμετωπίζεις την αλήθεια κοιτώντας τον καθρέφτη σου...τί είναι άραγε φοβερότερο η αλήθεια ή το σκοτάδι της?
Ένα φωτισμένο τραίνο που εισέρχεται στο σκοτεινό τούνελ της ψυχής , σκοτάδι και φώς γίνονται ένα...
 |
| AGAIN by ARCHIVE (video editing:CxRK prod@xions 2014) |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου