The soundtrack of life

There are noumerous releases that i'm after as a music lover mostly and then as a compulsive collector of vinyl records.
When i hear a new piece of music my mind creates images and plays these images along the music
i am hearing at that moment.
Some years long ago,i told to a friend who tried to put me deep in to Pink Floyd universe that their music is like the soundtrack of life,meaning that it is so human,so warm and easy to absorb , to let your self slip in the music and then be more clear emotionally as a human.
That was long ago and there were nothing new in the musical horizon for a long time...sadly.
Then i saw 28 Days later...
The movie is great but the choice of  music is superb,i was hooked to that piece of music in particulary,so haunting that with the combination of the scenes gives a feeling of loneliness and resignation from anything pointless.
On a youtube comment i read that the director of 28 days later used their album to  help him set the mood for the movie and gave him the feel of the desolate feel of the scenes.
I think he nailed it!so those guys with the weird name...
GODSPEED YOU! BLACK EMPEROR
It seems that the soundtrack of life has a new band which continues where the greatest ever has left
Let's not forget the great Ennio Morricone along the great ones...

                           East hastings-Godspeed you black emperor!(28days later)

 

Ο Διάφανος

Άνθρωποι χαρούμενοι. Άνθρωπο σκυθρωποί. Άνθρωποι που βιάζονται. Άνθρωποι που δε βιάζονται γιατί έχουν προλάβει ήδη κι άλλοι που δε βιάζονται γιατί δεν έχουν τίποτα να προλάβουν. Άνθρωποι που διαβάζουν, που ακούνε μουσική, που μαλώνουν, που μιλάνε, που ανησυχούν, που βαριούνται, που κοιμούνται, που φωνάζουν, που γελάνε. Ο καθένας τους τόσο διαφορετικός και όλοι μαζί τόσο ίδιοι. Και κάπου εκεί κι εσύ. Άλλος ένας ξεχωριστός αλλά και όμοιος.

Αυτό είναι το παράδοξο των Μέσων Υποχρεωτικής Κοινωνικοποίησης, όπως μου αρέσει να τα αποκαλώ. Θα σου είναι πιο γνωστά σαν Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.
Κινούμαστε μαζικά, μαζί αλλά χώρια. Είναι ο χώρος όπου οι κανόνες της Φύσης βρίσκουν την απόλυτη επιβεβαίωση, παρά την προσπάθεια του ανθρώπου να ξεχωρίσει από τα ζώα.

 Η βεβιασμένη «αγελοποίηση» είναι κάτι που μέσα στη φύση δε θα ήταν εφικτό. Για να ενταχθεί ένα ζώο σε μια αγέλη πρέπει να πληροί ορισμένες προϋποθέσεις, ώστε σταδιακά να γίνει αποδεκτό. Αν κλείσουμε σ’ ένα χώρο δυο ζώα που δεν έχουν συναντηθεί ποτέ ξανά μεταξύ τους ή που θα τσακωθούν ή που θα κάθονται όσο πιο μακριά το ένα από το άλλο γεμάτα στρες και καχυποψία.

Ας το μεταφέρουμε λοιπόν αυτό στο σύγχρονο αστικό περιβάλλον.
Είσαι ,ας πούμε, στο τρένο. Δίπλα σου κάθεται μια κυρία, απέναντι από αυτήν ένας παππούς και δίπλα του, και συνεπώς απέναντί σου, μια μητέρα με το παιδί της. Σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής προσπαθείς να μην ανταλλάξεις ματιές με τους τριγύρω. Αν το κάνεις τυχαία, νιώθεις αμηχανία. Γυρνάς το κεφάλι και κοιτάς το παράθυρο. Η διπλανή σου νιώθει το βλέμμα σου κι ενώ ξέρει ότι κοιτάς έξω, μια δύναμη τη σπρώχνει να ρίξει μια γρήγορη ματιά προς τα εσένα για να βεβαιωθεί. Με το που γυρνάει γυρνάς κι εσύ. Αμηχανία. Κοιτάτε και οι δυο προς το παράθυρο. Διαπιστώνεις πως η απέναντι σε επεξεργάζεται από την αντανάκλασή σου στο τζάμι. Συναντιούνται οι αντανακλάσεις σας. Αμηχανία. Το παιδάκι στον κόσμο του σε κοιτάει ευθαρσώς κατάματα και σου χαμογελάει. Του χαμογελάς κι εσύ. Σου σκάει μια χαριτωμένη κλωτσιά στο γόνατο. Ήδη απέκτησες έναν φίλο!
Η μάνα του σου ζητάει συγγνώμη.. μπορεί και να  μην το κάνει. Της λες «δεν πειράζει».. μπορεί και όχι. Πλέον δεν είστε τόσο ξένοι μεταξύ σας.

Η καχυποψία, η αμηχανία είναι δεδομένα λοιπόν ανάμεσα σε οντότητες που συναντιούνται πρώτη φορά. Τα ζώα αποφεύγουν να κοιτιούνται μεταξύ τους στα μάτια,  καθώς αυτό συνήθως οδηγεί σε καβγά. Έτσι κι εσύ δεν κοιτάς, όχι απλά επειδή θα θεωρηθείς «φρικιό»  αλλά επειδή στο υπαγορεύει η ίδια η φύση. Μετά ακολουθεί η φυσική περιέργεια. Τα ζώα διαθέτουν άλλα μέσα. Εσύ διαθέτεις ευφυΐα. Ρίχνεις διερευνητικές κρυφές ματιές στους γύρω ή κοιτάς απ’ την αντανάκλαση στο τζάμι –οι μεγαλύτερες αλήθειες αποκαλύπτονται στις αντανακλάσεις. Τέλος οι μικρότεροι που ακόμα δεν έχουν αναπτύξει ορισμένους κανόνες συμπεριφοράς, είναι πιο ριψοκίνδυνοι και σε κοιτάνε κατάματα ή σε αγγίζουν για να ικανοποιήσουν την περιέργειά τους.
Ακόμα κι αγενείς πράξεις, όπως το να σου κλείνουν το παράθυρο ΧΩΡΙΣ να σε ρωτάνε –προσωρινός εκνευρισμός της συντάκτριας-, προκύπτουν από το πρωτόγονο «εισβάλω στο χώρο σου γιατί είναι πιο δύσκολο από το να επικοινωνήσω μαζί σου». Φυσικά τόσο στα ζώα όσο και στους ανθρώπους αυτό καταλήγει σε ξεμάλλιασμα. Η φύση εγκρίνει. Go for it.

Μερικοί όμως εξ’ αυτών που συναντάμε, προσπαθούν να γίνουν αόρατοι. Δε ξέρω τι τους κάνει να πιστεύουν ότι θα τα καταφέρουν. Δε μιλάω γι’ αυτούς που ανέφερα παραπάνω. Για την ακρίβεια ανήκουν σε αυτούς, όπως και όλοι μας, με τη διαφορά πως  προσποιούνται την ανυπαρξία τους. Είναι αυτοί που ό,τι κι αν γίνεται γύρω τους, δείχνουν αδιάφοροι. Δε θα γυρίσουν το κεφάλι, ούτε καν το βλέμμα, ακόμα κι αν πέσει άνθρωπος δίπλα τους. Είναι ικανοί να περάσουν κι από πάνω του, όχι επειδή δε τους αφορά αλλά επειδή δε θέλουν να τους αφορά. Ίσως δεν έχουν χρόνο, συναίσθημα, χώρο ΚΑΙ γι’ αυτό στη ζωή τους. Δε ξέρω πώς να το ερμηνεύσω. Μάλλον ούτε κι αυτοί ξέρουν.
Πίσω από αυτό  που εκφράζεται ως αδιαφορία, μπορεί να κρύβονται δεκάδες διαφορετικά συναισθήματα και αίτια. Κάποιος που δείχνει αδιάφορος, μπορεί να είναι ο κοινός «σκατόψυχος παρτάκιας», αλλά μπορεί να είναι κι ο υπερευαίσθητος με δυσκολία στο να εκφράσει συναισθήματα. Οπότε λοιπόν δεν έχει νόημα να τους κρίνω.

Θα πω απλά πως το να είσαι αόρατος βολεύει, αλλά αόρατος δε γίνεσαι ποτέ. Αντ’ αυτού γίνεσαι διάφανος. Όλοι βλέπουν το περίγραμμά σου, όλοι μπορούν να σε παρατηρήσουν μιας κι αντιλαμβάνονται την ύπαρξή σου και δυστυχώς όλοι μπορούν να δουν το κενό μέσα σου. Δε μπορείς να προσποιείσαι τον αόρατο κι ας είσαι γεμάτος με κενό.
Είναι κάτι που φαίνεται. Το κενό είναι κάτι σαν μαύρη τρύπα. Απορροφά κι επηρεάζει οτιδήποτε βρίσκεται γύρω του και τρώει σιγά σιγά αυτόν που το κουβαλάει. Κι αν υπάρχει πιο δυστυχισμένος άνθρωπος από αυτόν, σίγουρα είναι αυτός που αναγνωρίζει το κενό στους άλλους αλλά όχι στον εαυτό του.
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα βρεθείς σε τρένο, λεωφορείο κ.λπ. άκου αυτό το παρακάτω και κοίτα γύρω σου. Σίγουρα θα δεις κάποιον που μοιάζει να τραγουδάει αυτούς τους στίχους, προσπαθώντας να διατηρήσει τη «διαφάνειά» του διαυγή κι ανέπαφη από τα χνώτα, τις ομιλίες, τα γέλια και τα σκουντήγματα των διπλανών του.
Αν πάλι ο διάφανος είσαι εσύ, να ξέρεις. Σε βλέπουν!

El viento del cambio empieza a soplar en Europa (Φυσάει άνεμος δημοκρατικής αλλαγής στην Ευρώπη)

                                       Φυσάει άνεμος δημοκρατικής αλλαγής στην Ευρώπη
Είναι αληθεια οτι ζουμε ιστορικες στιγμες,έλαχε η γενια μας να κλεισει ραντεβου με την ιστορια κι ευτυχώς ειμαστε συνεπεις .
 Η έλλειψη της δημοκρατίας στους ευρωπαικούς θεσμούς ειναι φανερή αρκετα χρόνια τώρα, με αποτέλεσμα την γιγάντωση της κρισης  οπου  η έλλειψη δημοκρατικών θεσμών έγινε ασφυκτική για τους πολίτες ορισμένων κρατών-μελών. Η εκλογές στην Ελλάδα με το αποτέλεσμα τους και τα στοιχεία απο την Ισπανία (όπου άνθρωποι εγκαταλείπουν απο τα σπίτια τους με την χρήση βίας απο την αστυνομία) ή την Ιταλία που εφαρμόζουν το ίδιο οικονομικό πρόγραμμα με την Ελλάδα , δείχνουν πως  η Γερμανία ως αρχηγικό κράτος ανάμεσα στα ''ισότιμα'' κράτη-μέλη απέτυχε να πάρει την κυριαρχία απο της Η.Π.Α .
 Θα ήταν ευχής έργο να υπάρξει απο εδώ και στο εξής μια Ευρώπη γιά τους πολίτες της με δικαιοσύνη,αξιοκρατία,με σεβασμό στην διαφορετικότητα,με σοβαρό μεταναστευτικό σχέδιο και λύσεις σε προβλήματα που αντημετωπίζουν εκκατομύρια άνθρωποι καθημερινά,και όχι ώς άλλος παλαβός δικτάτωρ να αποφασίζει ζώντας μέσα στην ασφάλεια της φούσκας του!
Απο ότι φαίνεται η Ευρώπη δέν κοιμάται,αλλάζει και το φωνάζει όσο πιο δυνατά μπορεί,αν είσαστε απο αυτούς που δέν την ακούνε το πιθανότερο είναι οτι είσαστε στην δική σας φούσκα νοιώθωντας βολεμένοι και θα βρεθείτε προ εκπλήξεως όταν σκάσει απότομα
Φανείτε άνθρωποι με αίσθημα δικαιοσύνης προς τους συνανθρώπους σας και ακούστε την Ευρώπη που σας φωνάζει , αφεθείτε στην αλλαγή της , θα είναι για το καλο όλων μας.

                                       El viento del cambio empieza a soplar en Europa
It is true that we are living a historic moment, fell to our generation to make an appointment with history and fortunately we are consistent.
  The lack of democracy in the European institutions is evident several years now, resulting in gigantism of crises where the lack of democratic institutions became suffocating for citizens of certain Member States. The elections in Greece with their results and data from Spain (where people are leaving their homes with the use of force by the police) or Italy applying the same economic program with Greece, show that Germany as head of state between the '' equivalent '' Member States failed to get the dominance of the US.
It would be desirable from now on to be one Europe as a whole for citizens, with justice,meritocracy, with respect to diversity, with major migration project and solutions to problems that millions of people deal with  every day, and not as another crackpot dictator decides living within his safety bubble!
It seems that Europe is not sleeping, it is changing and shouting as loud as it can, if you are from those who do not hear,the chances are that you are in your own bubble feeling secure and you will be surprised when suddenly burst.
Look up at people with a sense of justice to your fellow human beings and listen to Europe crying to you,if not join at least indulge to this change it will be for the good of us all Europeans.